Geceleri soğuk ve karanlık. Dışarıda yaşamak zor benim ve arkadaşlarım için. Ama yine de şanslı hissediyorum kendimi. Çünkü başımı okşayan,beni seven ,suyumu ve mamamı hiç eksik etmeyen bahçesini benimle ve diğer arkadaşlarımla paylaşan bir sahibim var.
Aslında biz üç kardeştik. Geçen sene yaz aylarında dünyaya gelmiştik.. Tüylü, Cimcik ve Benek .Annem bize çok güzel baktı. Kimseyi yanımıza yaklaştırmazdı.Ta ki kendi ayaklarımız üzerinde durmayı öğrenene kadar.Üç kardeş çok mutluyduk.Ama sırayla Cimcik ve Benek gezmeye diye gittiler ve birdaha da dönmediler.Çok üzüldüm.Onları çok bekledim kapıda.Ama gelmediler.Yine de bahçedeki birçok arkadaşımla mutlu olmaya çalışıyordum.
Bulunduğum ortamdan çok ayrılmamaya özen gösteriyordum.Çünkü etrafımız tehlikelerle dolu.Üzerimize doğru gelen arabalar ve yaramaz çocuklar en korktuklarımdı.Bir de bizi etrafında istemeyen zavallı insanlar vardı.Ayağıyla tekme atanları mı dersin ,üzerimize su fırlatanları mı dersin…..Bizim ne zararımız ki var ki size?Karnımız doyduktan sonra bir kenara kıvırlıp yatarız biz.Siz isterseniz oyunlar oynarız.
Mahallemde birkaç kapı vardı bakan yemek bırakan.Bir de yol boyunca hepimize yemek bırakan bir teyze.Gül gibi geçinip gidiyorduk beni seven dostlarımla..
Sonra bir gün bir halsizlik çöktü üzerime.Gittiğim yerden çok zor döndüm beni bekleyen sahibimin yanına.sabah kapısında bekledim.Beni görür görmez bir şey olduğunu anlamıştı.Hemen beni tedavi için kliniğe götürdü.Çok yorgun hissediyordum kendimi.Burnum akıyordu ve nefes alamıyordum.Tedavim başlamıştı.Serum takıldı.Bir kaç tane iğne yapıldı.Sonra beni sıcak bir kafese aldılar .Belki kardeşlerime de aynı şeyler oldu diye düşündüm.Hasta oldular ve gittikleri yerden dönemediler.Belki kimse de onlarla ilgilenmedi.
Ve ertesi gün tedaviye devam edildi.Ama gücüm kalmamıştı artık.Sonrasını hatırlamıyorum…..
Sonrasını ben anlatayım sizlere;
Ben Tüylü’nün bahçesinde kaldığı evin sahibiyim.Maalesef Tüylü’yü kaybettik.O güzel gözlerini göremeyeceğim,yumuşacık üylerini okşayamayacağım artık.Doğduğundan beri bizim bahçedeydin.Çok akıllıbir kediydin.Yardım için yine bana geldin.Ama başaramadık.Bahçem boş,ıssız,hatıralarınla dolu TÜYLÜ.…